12 Angry Men (1957)

சமீபத்தில் நான் பார்த்த ஆங்கிலப்படம் 12 Angry Men. 1957லில் வெளிவந்த கருப்பு வெள்ளை திரைப்படம். இத்திரைப்படத்தை பற்றி கொஞ்ச நாள் முன் என் நண்பர்கள் சொல்ல கேள்வி பட்டிருந்தேன், நல்ல திரைப்படம் என்று கூறியிருந்தனர். சமீபத்தில் எஸ் ராமகிருஷ்ணன் சிறிது வெளிச்சம் என்னும் தொடரில் இத்திரைப்படத்தை பற்றி குறிப்பிடிருந்தது் இத்திரைப்படத்தை பார்க்கும் ஆர்வத்தை தூண்டியது. இனி திரைப்படத்தை பற்றி.

ஒரு இளைஞன் அவன் தந்தையை கொன்றதாக குற்றம் சாட்டப்படுகிறான், அந்த வழக்கு நீதிமன்றத்தில் நடக்கிறது, வழக்கு விசாரணையின் கடைசி நாளன்று படம் தொடங்குகிறது. கொலை வழக்கு விசாரணை இத்துடன் முடிவடைகிறது என்றும் நீங்கள் சேகரித்த தவல்களை வைத்து குற்றம் சாட்டப்படிருப்பவன் குற்றவாளியா இல்லையா என்று கூறுமாறு அங்கிருக்கும் ஜுரிக்கு ( A jury is a group of law-abiding members of a community brought together to give an impartial judgment) கூறுகிறார் நீதிபதி (ஒருவன் குற்றவாளியா இல்லையா என்பதை ஜூரிக்கள் முடிவு செய்ய வேண்டும் என்பது அமெரிக்க நாட்டில் உள்ள நடைமுறை, இந்த பழக்கம் இன்னும் சில மாகாணங்களில் இருக்கும் போல.). அந்த ஜூரியில் மொத்தம் 12 பேர். யாருக்காவது அவன் குற்றவாளி என்பதில் குறைந்தபட்ச சந்தேகம் (Reasonable Doubts) இருந்தால் கூட அவனை குற்றவாளி இல்லை என்று அவர் முடிவு செய்து கொள்ள வேண்டும் என்றும் கூறுகிறார் நீதிபதி.பின்னர் அந்த ஜுரி அவன் குற்றவாளியா இல்லையா என்பதை தீர்மானிக்க ஒரு அறையில் குழுமுகின்றது .

நடந்த விசாரணையிலும், கிடைத்த ஆதாரத்திலும் அந்த இளைஞன் கொலை செய்திருப்பது தெளிவாக தெரிவதாகவும் அதனால் விரைவில் அவனை குற்றவாளி என்று முடிவு செய்துவிட்டு நாம் கிளம்பி விடலாம் என்றே பலரும் பேசிக்கொள்கின்றனர். முதலில் அவன் குற்றவாளியா இல்லையா என்று ஒரு ஓட்டெடுப்பு நடத்தலாம் என்றும் யாருக்காவது மாற்று கருத்து இருந்தால் விவாதிக்கலாம் என்றும் முடிவு செய்கின்றனர். ஓட்டெடுபில் அவன் குற்றாவாளி என்று 11 பேரும், குற்றாவாளி இல்லை என்று ஒருவரும் ஓட்டளிக்கின்றனர். இதனால் எரிச்சல் அடையும் சிலர் அவன் குற்றவாளி என்று பல வகையில் நீதிமன்றத்தில் நிரூபிக்க பட்டதென்றும் இதில் எந்த சந்தேகமும் இல்லையென்றும் கூறுகின்றனர். அதற்க்கு அந்த ஒருவர், எந்த விவாதமும் செய்யாமல் சில நிமிடங்களில் ஒருவனை குற்றவாளி என்று சொல்லி அவனுக்கு மரண தண்டனை பெற்று தர தனக்கு மனமில்லை என்றும் இது ஒருவனின் வாழ்க்கை பிரச்சனை என்றும் ஆகவே நாம் அனைவரும் இந்த வழக்கை பற்றி விவாதிக்க வேண்டும் என்றும் கூறுகிறார்.

குற்றவாளி என்று ஓட்டளித்த 11 பேரும் மறுத்த ஓட்டளித்த அந்த ஒருவரை சமாதானப்படுத்தலாம் என்று முடிவு செய்து அவரவர் கருத்தை கூறுகின்றனர். இந்த விவாதம் எவ்வாறு முடிகிறது என்பது மீதிப்படம். ஒவ்வொருவரும் அவன் ஏன் குற்றவாளி என்று விளக்குகிறார்கள், அந்த ஒருவர் மட்டும் அவன் ஏன் குற்றவாளியாக இருக்க வாய்ப்பில்லை என்று கூறுகிறார். ஒரு சுற்று பேசியவுடன் ஒரு ஓட்டெடுப்பு நடக்கிறது. இந்த மாதிரி பல சுற்றுகள் விவாதிக்கிறார்கள், குறிப்பிட்ட இடைவெளிகளில் ஓட்டெடுப்பு நடக்கிறது. அவர்கள் குறித்த நேரத்திற்குள் கடைசியாக என்ன முடிவெடுக்கிறார்கள் என்பது படத்தின் முடிவு.

அந்த ஜூரியில் இருக்கும் 12 பெரும் ஒவ்வொரு மனோநிலையில் இருக்கிறார்கள். ஒருவர் அன்று நடக்கும் ஒரு விளையாட்டுக்கு டிக்கெட் வாங்கியிருப்பதால் சீக்கிரம் விவாதத்தை முடித்துவிட்டு கிளம்பவேண்டும் என்று துடிக்கிறார், மற்றொருவர் தன் தொழிலை பற்றியே பேசுகிறார், இன்னொருவர் அந்த கைதி குற்றாவாளி தான் என்றும் இதை யாரும் மற்ற முடியாது என்றே சொல்லிக்கொண்டிருக்கிறார். இப்படி ஒவ்வொருவரின் மனோநிலையும் அதற்கேற்ற வசனங்களும் சிறப்பாக அமைக்கப்பெற்றுகிறது, குறிப்பாக வசனங்கள் மிக சிறப்பாக உள்ளன. படத்தின் ஒளிப்பதிவும் அருமை, 50 வருடங்களுக்கு முன் எடுக்கப்பட்ட படம் என்றால் நம்ப முடியவில்லை (படம் கருப்பு வெள்ளை). படம் முழுவதும் ஒரு அறையிலேயே நடக்கிறது, ஒரு அறை, 12 பேர் இதுதான் கதை நடக்கும் இடம், மிக சிறப்பான திரைக்கதையும் (Reginald Rose) இயக்கமும் (Sidney Lumet) நம்மை இடத்தை விட்டு நகராமல் கட்டிபோடுகின்றன. படத்தின் மற்றொரு சிறப்பு எந்த கதாப்பாத்திரத்தின் பெயரும் குறிப்பிடப்படவில்லை, படம் முடியும் முன் அந்த ஜூரியில் இருந்த இரண்டு பேர் மட்டும் தங்கள் பெயர்களை கேட்டுகொள்கிறார்கள்.

எங்கள் அலுவலகத்தில் நடக்கும் Business Communication skills பயிற்சியின் போது இத்திரைப்படம் ஒளிபரப்புகிறார்கள். இந்தப்படம் பெர்லின் திரைப்பட விழாவில் தங்க கரடி விருது பெற்றிருக்கிறது. எந்த படைப்பு அதன் காலத்தையும் விஞ்சி நிற்கிறதோ அது அமர காவியம் (Classic) ஆகும், இந்தப்படமும் அப்படியே. வாய்ப்பு கிடைக்கும் போது இத்திரைப்படத்தை பாருங்கள், கண்டிப்பாக உங்களுக்கு பிடிக்கும்.